Мнозина ќе речат оти моите утврдувања за некакво ново течење во развивањето на националното самосознание сред Македонците е само мистификација на неколцина Македонци, но дека таа мистификација нема под себе земјиште и затоа како што се имаат скоро појавено на белиот свет, исто така скоро ќе исчезнат од него.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
А кутрата жена од Заечар тргнала по бел свет, заедно со малолетното дете, во потрага по мајката , која го напуштила детето штом се родило, па жената од Заечар го зела на чување.
„Патувања“
од Никола Кирков
(1982)
Бајрон, деклариран гркоман, скитал низ белиот свет.
„Филтер Југославија“
од Константин Петровски
(2008)
Нешто ме глочкаше на папокот, и јас ја кренав маицата: видов дека на мојот папок стои црниот пајак од младоста, брошот на мојата баба; Јан Лудвик, очигледно беше дошол од циркусот, од белиот свет, да ми го врати црниот пајак, и откако го беше испил своето питие, ја беше запечатил чашата со пајакот.
„Папокот на светот“
од Венко Андоновски
(2000)
Но ако. Има време да се наигра со јагнињата, со овие ојагнетиве и со оние што можеби уште денес, или утре ќе се појават на белиот свет.
„Бојан“
од Глигор Поповски
(1973)
А после пак продолжуваше да ги прави оние свои мачни чекори, додека топорејќи му се со некое свое урнување врз него со сета нејзина тежина и недоодливост се надвиснуваше најпеколната мачна угорница на белиов свет.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
- До белиот свет? – Изгргори грлото мечкино – Значи, ги барате белите мечки, така ли?
„Авантурите на Дедо Мраз“
од Ристо Давчевски
(1997)
Кога ќе ве ослободам, ќе ги видите ледените скалила што водат горе во белиот свет.
„Авантурите на Дедо Мраз“
од Ристо Давчевски
(1997)
Можеби светлината не ќе се врати, но излезот до белиот свет е тука некаде.
„Авантурите на Дедо Мраз“
од Ристо Давчевски
(1997)
- Светски патник, велам, кој превезува стока до белиот свет.
„Авантурите на Дедо Мраз“
од Ристо Давчевски
(1997)
Шт' она барат в такво доба, кога сегде тихо, глухо сегде, т'мно сегде, сичко ношт покрила, и планини и долини, шуми и пољани, и широките градини, сичкиј бел свет божиј, кога сичко сја починват од печалби дневни, как зверове, так и птици питоми и диви.
„Крвава кошула“
од Рајко Жинзифов
(1870)