бел (прид.) - цвеќе (имн.)

Се делиме. Бело цвеќе Нова грутка планина се престори.
„Вардар“ од Анте Поповски (1958)
Се издига од леѓенот, штотуку избраната кралица на летото, овенчана со бело цвеќе.
„Слово за змијата“ од Александар Прокопиев (1992)