Тој “има”, значи, “лице”, но не се гледа “лицето” туку заслепувачкото изобилство светлина, токму сјајната апстракција.
„МАРГИНА бр. 29-31“
(1996)
Меѓутоа: во “длабочината” (“nel suo profondo”) на тоа светло тој ја гледа, со бескраен напор на волјата, надминувајќи ја “празнината” “врзан со Љубов”: “супстанцијата и нејзиниот начин на опстојување и okno.mk 251 дејствување”.
„МАРГИНА бр. 29-31“
(1996)