бесно (прид.) - куче (имн.)

Прво се вратил таткото, а бргу по него и ќерката - и на Коцев му раскажале грозни работи: “Многу лоша работа, даскале, не можев да излезам на главната улица, Турци, Грци и Евреи се развикале како да гонат бесно куче...
„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)
И татко му тоа обично му го зборувал, „џукело една”, но ако сега обратно го прочитаме зборот, тогаш тој значи бог (dog-god). Frater Neo Во тоа време Lazer повеќе личеше на бесно куче отколку на мирен лав.
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
- Тој умира, - ми рече Кејтеновиот син, - тој пцовисува како бесно куче.
„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)
Ама да го имаш, зашчо ако го немаш, тогаш јаска лично ќе те стреља! - му подвикна и му ја пикна под нос цевката на пиштолот што наеднаш го извлече од зад појас. - Ќе те стреља като бесно куче!
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
А, ако тетката ја поканеше на сокче од благодарност, бегаше по скалите како да ја брка бесно куче.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
Тоа го прават со необично задоволство зад кое се крие, угриз на бесно куче.
„Балканска книга на умрените“ од Мето Јовановски (1992)
Вторпат смртта се беше престорила бесно куче.
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)