Дрвцето внесуваше живот и радост на пустиот бетонски двор меѓу зградите.
„Животраг“
од Јован Стрезовски
(1995)
Слегуваа и во дворот да го гледаат дрвцето одблизу и да му се радуваат што внесе живот во овој пуст бетонски двор, сличен на затворски круг, плашејќи се дали ќе успее да издржи, да одрасне.
„Животраг“
од Јован Стрезовски
(1995)
Тоа беше единственото дрвце на бетонскиот двор меѓу високите згради што едвај добиваше светлина и топлина кога сонцето ќе се искачеше високо.
„Животраг“
од Јован Стрезовски
(1995)