божји (прид.) - тишка (имн.)

Врескаше сè пијано: и добитокот, и пилињата, и секоја божја тишка, и сонцето што се удираше од дрвјата, и селските плотови и месечината што се нишаше на облаците како лаѓа пијана.
„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)