Тој роднината, му бакна рака на болниот старец, промрморе одвај чујно: „Прости ми, мили дедо”, па ги свика кучињата што Денко ги беше нахранил и со торба преку рамо забрза преку Гола Глава.
„Бојан“
од Глигор Поповски
(1973)
Го сместија дедо Иван на задното седиште, син му седна напред до шумарот, па откако дедо Димо и другите се збогуваа со болниот старец, пожелувајќи му брзо оздравување и враќање, шумарот го сврте џипот.
„Бојан“
од Глигор Поповски
(1973)
За неполн час успеаја да го симнат болниот старец низ Гола Глава.
„Бојан“
од Глигор Поповски
(1973)