Одговор побарав во книгата “Грчката болница на островот Волин”, чиј автор е организаторот и главниот хирург на специјалната воена болница под шифра “250”, тогаш мајор, а подоцна бригаден генерал, д-р Мјечислав Барчиковски.
„На пат со времето“
од Петре Наковски
(2010)
Макар окупатори, француските офицери, од резервниот состав во цивил носители на различни професии, во најголем дел интелектуалци, беа добро примени и почитувани од населението, додека командантот на зоната, подоцна бригадниот генерал Едуар Огист Иполит Мортје, го имаше Татко за свој преведувач.
„Балканвавилонци“
од Луан Старова
(2014)
Авторот на книгата, главниот хирург во болницата “250”, проф. дор. мајор Владислав Барчиковски, сега бригаден генерал во пензија, лично го запознав во септември 1996 година.
„На пат со времето“
од Петре Наковски
(2010)
- Мајоре, што правиш? - праша бригадниот генерал.
„Големата удолница“
од Петре Наковски
(2014)
Во таква ситуација, Рузвелт ја поддржал идејата СОИ да се приклучи кон Заедничкиот генералштаб.
„Македонија низ нишанот на САД и Британија“
од Тодор Чепреганов
(2012)
Работејќи со секретарот на Заедничкиот генералштаб, бригадниот генерал Валтер Б. Смит, Донован разработил план да го стави СОИ под Генералаштабот, но да ја задржи својата автономија, а за возврат добил воена помош и пристап до сѐ она што му било потребно.
„Македонија низ нишанот на САД и Британија“
од Тодор Чепреганов
(2012)