Не случајно: Никола Кирков е едно од нашите најопитни новинарски пера, цели четири децении буден и дежурен толкувач на најдинамичниот период низ кој минува македонската историја.
„Патувања“
од Никола Кирков
(1982)
Беше будна и Мајка, очекувајќи необичниот гостин најпосле да замине и куќата најпосле да западне во ноќен спокоен сон, за која таа како да беше одговорна.
„Балканвавилонци“
од Луан Старова
(2014)
Не одморајте, не заспивајте. Бидете будни и на штрек, удвојте ги стражарите, утројте ги доушниците, ѕиркачите и пазачите.
„Захариј и други раскази“
од Михаил Ренџов
(2004)
Почесто ја дочекуваа зората будни и гледаа како денот на исток понекогаш се раѓа со огнови, а понекогаш пеплав или поцрнет како гламна.
„Злодобро“
од Јован Стрезовски
(1990)
Одеднаш тој беше друг човек, буден и подвижен.
„Бунар“
од Димитар Башевски
(2001)
Го растегнуваше денот колку што можеше повеќе и ја растегнуваше вечерта, само за да биде буден и присутен.
„Братот“
од Димитар Башевски
(2007)
Змејко скокна од својата постела уште во првиот миг штом се почувствува буден и по стара навика помина со обете дланки по рамената.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
Лежеа будни и гледаа во темничината, што ја исполнуваше нивната собичка.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
Се сви, но од тоа болката можеше само да се притаи, а да остане пак постојано будна и задемнета некаде внатре во него.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
Ми вели: „Запеј им некогаш на твоите цвеќиња кога се будни и самата ќе се увериш“.
„Жената на белогардеецот“
од Србо Ивановски
(2001)
Да сонуваш, значи да спознаваш
да уживаш, страдаш, патуваш
да убиваш, бегаш, леташ
да паѓаш во бездна, во кошмар
да правиш сѐ што правиш и будна
и уште, и многу повеќе
автентично, во боја
(…)
оти сонуваш симболично
сонуваш навистина
сама
- како острово
- како безгрешен зачеток.
„Ерато“
од Катица Ќулавкова
(2008)