Но, може да го изразува и неговиот несигурен и амбивалентен однос кон семејната форма и кон самата хетеронормативна култура: неговиот истовремен презир кон хетеросексуалното семејство, кон неговите вредности, кон неговиот симболизам и неговата емоционална клаустрофобија, од една страна, и, од друга страна, неговата натамошна опфатеност во угледниот и достоинствен облик на живот кој семејството го претставува и во стегите на љубовта кои тоа ги воспоставува.
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)
Ова може да ја одразува интернализацијата на геј-синот на мајчината хетеронормативна моралност и на нејзиното љубовно суспендирање на таа моралност во негова корист, нејзиниот двоен став на отфрлање и прифаќање.
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)
Но, ваквите премрежиња сами не ја објаснуваат и не ја исцрпуваат привлечноста што двеве сцени од филмовине ја имаат за гејовите.
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)