Ете за пример. Дојдоа Италијанците и ни рекоа: сега ние ве ослободивме и можете слободно да си зборувате на вашиот јазик, да си пеете и да си играте.
„Големата удолница“
од Петре Наковски
(2014)
И да се вратев, И да проговорев на мојот и на ваш јазик Дали ќе размислував како вас?
„Посегање по чудесното“
од Србо Ивановски
(2008)
Попе, раскажувај на наш јазик, го молеле. Нема ваш јазик, се лутел Гркот. И терал како што знаел.“
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
И сѐ такви некои писма им читал од своите книги.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
Триста години си останавте раја со ваш јазик, вера и име... пред триесет години со моја дозвола, ама со грчки пари сред село изградивте црква и од тој ден се поделивте на патријаршисти и егзархисти и разделница отворивте меѓу вас и се развраживте со големата помош на тие, кои ви се правеа пријатели.
„На пат со времето“
од Петре Наковски
(2010)
„Драги пријатели, ви пишувам сега за да ви кажам дека кога дојдов кај вас, верувајќи дека сум пратен од Исус Христос да ви зборувам за Радосната Вест, а повикан од вас самите да ви ги отворам срцата за неа, мислев дека треба да го сторам тоа со прости зборови, на вашиот јазик, за да разберете.
„На пат кон Дамаск“
од Елизабета Баковска
(2006)
Како се толкува тоа во вашиот јазик?
„Злодобро“
од Јован Стрезовски
(1990)