Беше убава, со долги црни коси, со сини очи, ведар израз, висока, стамена.
„Патот на јагулите“
од Луан Старова
(2000)
Татенцето не успеал барем да си ги закопча панталоните, ги држеше в раце и така одеше од одделение до одделение, со оној ист ведар израз што пред малку се читаше на ѕвонаревото лице.
„Големата вода“
од Живко Чинго
(1984)