велигденски (прид.) - јајце (имн.)

— И навистина, бре луѓе, виа велигденските јајца ем поголеми, ем послатки ми се гледаат, — си го даваше својот суд овчарот Билјаров, стариот дедо Беле.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Треба да им однесам на пријателите во градот некое црвено јајце.
„Гоце Делчев“ од Ванчо Николески (1964)
Пишувајќи за животот на Делчев, писателот користи и повеќе познати анегдоти и духовити досетки низ кои се открива итроштината и неустрашливоста: излегувањето од опколениот град како мртовец, влегувањето во Солун кога е преправен во селанец чија кошница е полна со велигденски јајца, па како главен инженер за изградба на патишта, чуден трговец, или пак сцената кога седи и пие кафе со главниот скопски дервиш.
„Гоце Делчев“ од Ванчо Николески (1964)
- Ех, треба да умееш! - рече Гоце. - Селската облека ме дочува, а пак велигденските јајца ми беа пропусница.
„Гоце Делчев“ од Ванчо Николески (1964)
- Јајца, велигденски јајца! Јајца за пријатели! - одговори селанецот.
„Гоце Делчев“ од Ванчо Николески (1964)
Селанецот место да застане, ја тргна белата крпа, со која беше покриена кошницата и внатре се покажаа црвени велигденски јајца.
„Гоце Делчев“ од Ванчо Николески (1964)
Народот од нас чека помош и заштита. Тој што станал комита, не е орач. На комитата пушката му е плугот.
„Гоце Делчев“ од Ванчо Николески (1964)
Јајцата беа разделени. Сите се зачудија! На дното од кошницата се покажаа неколку бомби.
„Гоце Делчев“ од Ванчо Николески (1964)
Граѓанинот и селанецот тргнаа заедно...
„Гоце Делчев“ од Ванчо Николески (1964)
Врз платното и околу него, врз масата и врз излижаниот таписон лежеа парченца многу слични на лушпа од велигденски јајца.
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
Во нив растат црвенокапи печурки, и не се тоа, човешки домови се, села, куп шарени велигденски јајца.
„Две Марии“ од Славко Јаневски (1956)
Зеде од велигденските јајца стокмени за вапцување со варзило, и, како кога го учеше татко му, стариот Благоја, дупна едно јајце, го бележа со рецка за да го познава и го наполни со течен гипс.
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
Ѝ се лутеше на баба ни, кога таа одеше во црква. Ни ги фрлаше велигденските јајца.
„Ласа“ од Наташа Димитриевска Кривошеев (2011)
Сепак, нема ден, а да не помислам на него.
„Ласа“ од Наташа Димитриевска Кривошеев (2011)
Во отсуство на чичко Томе, кој уште во рани зори заминал за варница, да ја ѕида на суво со сур камен и суво грло, за леб и раат на челадијата и душата, мајка му го избаци по сите страни држејќи му го лицето меѓу дланките како велигденско јајце, и долго му мавташе со марамата од главата, небаре го испраќа чедото на далечен пат во непозната земја.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
Како мал го носеше татко му кркач на манастирски празник, кога во дворот меѓу црквата и конакот беа поставени сергии со барчиња како свирчиња, зашеќерени јаболчиња на стапчиња, прапорци за угичи и порти и прапорчиња за сугариња и капиџици, картонски маски за очите со ластиче преку ушите до тилот, медени колачиња тврди како пилешки срца, до колобајчиња во различни бои, а и шарени како градски велигденски јајца.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
„Бабичке, имаш велигденски јајца!!!“ се зарадува Мими.
„Тополите на крајот од дедовата ливада“ од Бистрица Миркуловска (2001)