вжештен (прид.) - олово (имн.)

Твојот одговор ќе ја реши мојата судбина.“ Пред девојката да се снајде, Отец Симеон ја остави зад себе вратата отворена и побрза по басамаците, со страшно чувство дека покривот на таа зграда е од вжештено олово и се лее капка по капка како од напукнат казан.
„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)