Во просторот без видливи граници почнуваше да се одигрува репризата на грозничава драма.
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
Наместо тие да се редуцираат на своите видливи граници, се случува проектирање на формите вон самите нив, така што се воздигнуват во набљудување од одредена точка.
„МАРГИНА бр. 26-28“
(1996)