Крикот расте во виолинските жици, не во него.
„Две Марии“
од Славко Јаневски
(1956)
Се движеа како по невидливи виолински жици. За еден акорд.
„Две Марии“
од Славко Јаневски
(1956)
Беа како оптегнати виолински жици, како распнатата кожа на тапанот македонски, пред да се игра орото.
„Ветришта“
од Радојка Трајанова
(2008)