вистински (прид.) - понор (имн.)

Но кога избега, и ги напушти, тој го сети вистинскиот понор, што му ја раскина душата: Во осветлените прозорци на туѓи куќи да оживува спомени...
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)