вит (прид.) - штица (имн.)

Ја гледаше како се просребрува, иссвирувајќи пргаво низ дебелиот трупец, ја гледаше како тоне во неговата длабочина, сѐ додека не можеше да ја префрли преку себе првата вита штица, што ја извади; можеше притоа многу лесно, со сите примитивни лостови, од кои беше самоделски направен целиот тезгав пред него, уште во првиот следен миг да ги упати замавнувањата на таа подивена челична стихија во она место од трупецот, каде што му беше потребно нему, а пилата го послуша и писна.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Ќе ги наредам во еден огромен куп вити штици, тука, од оваа страна на тезгавов, ќе го исполнам до таван со такви штици. Уф, како би ги здробил, мислеше.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)