Бие камбаната, се виорат грчки знамиња, воен оркестар свири патриотски маршеви, а најмногу маршот: Μακεδονια ξακουστη Του Αξανδρου χωρα Εδιοξες τον Βουλγαρο Και εισε ελευθερη τωρα 14
„На пат со времето“
од Петре Наковски
(2010)
Според легендата, генералот Пиколомини на блиската планина Водно со својата војска под звуците на посмртен марш на воениот оркестар ја посматрал смртта на градот, а на австрискиот цар Леополд му пишувал дека решил, не од срце, да го закопа градот во пепел, со згради какви не видел, со џамии од најдобар мермер, украсени со илјадници кандила и позлатени алкорани, убави старини, градини...
„Балканвавилонци“
од Луан Старова
(2014)
И песна, а потоа удри да свири марш воениот оркестар на Главниот штаб.
„Постела на чемерните“
од Петре Наковски
(1985)
И така, Татко не можеше да најде пореална и поголема историска сцена од Скопје, за да го следи подемот и падот на империите за својата замислена Историја на Балканот низ падовите на империите.
„Балканвавилонци“
од Луан Старова
(2014)
Воениот оркестар свири маршеви, владиците и даскалите држат говори, а месните, сега малобројни шегаџии и во одминати години во спомен на Павлос Mелас тивко потпевнуваат една од песните што пред многу години ги пееле шегаџиите од околните села: Е, ре Павле, ре Павле, Паметвиш ре Павле, Кога се криеме о ена воденица О која најдоме ена вдовица, Која ни даде биеница И му трнаме по ена палица?....
„На пат со времето“
од Петре Наковски
(2010)
Минав крај построените војниците, следен од звуците на туниската химна, која ја изведуваше воениот оркестар.
„Амбасади“
од Луан Старова
(2009)