А таа, слободата, небаре, легната меѓу двете борбени линии, опијанувачки не задушува нас, кои во нејзино име се колиме, бодиме, осакатуваме, распарчуваме, а таа, слободата, сакана, прижелкувана, сонувана, мечтаена, во нејзино име, во име на нашите желби, мечтаења и сонувања, не поттикнува што посвирепо и пожестоко да се биеме, осакатуваме и убиваме за неа, како два елена, како два коња за женка и не голта, мамејќи не со надежта и возвишените желби и стремежи.
„Големата удолница“
од Петре Наковски
(2014)