вообичаен (прид.) - врева (имн.)

Во една прилика шетајќи низ градот тој се скамени: одеднаш здогледа две суштества, по душа налик на него.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Тие одеа право низ улицата, едно крај друго, и тој ги издвои среде вообичаената врева по мртвиот поглед и, посебно, по рамнодушните движења.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Авенијата беше пуста. Ја немаше вообичаената врева во ова време на утрото.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)