И другото „но“, веќе сосема практично. Ленин беше недоволно германски шпион.
„МАРГИНА бр. 29-31“
(1996)
Го пратија да убие германски шпион, му дадоа средство да го постигне тоа, а тој промаши од прва - уби невин човек.
„МАРГИНА бр. 21“
(1995)
Со тоа учење далеку потрезно се опстојува во сите животни незгоди отколку со комунистичките ветувања.
„МАРГИНА бр. 29-31“
(1996)
Таа мачна развлеченост кога работата „никаде не мрда” и кога чекаме да „мине покрај”, за „генералот” по настанот со Кајпори да го изрази Ашенденовото чувство за вина и за гнасење над себеси, зашто учествувал во толку валканата работа - за Кајпори ни е жал многу време порано, однапред знаеме дека тој не е бараниот германски шпион, дека за него „работите се одвивале наопаку”.
„МАРГИНА бр. 21“
(1995)