Арно ама, гранката беше незгодна за сечење, не можев да се држам ни да ја сечам, освен ако не седнам на неа и да ја сечам меѓу мене седнат и главното стебло.
„Добри мои, добар ден“
од Глигор Поповски
(1983)
Онаму каде што една од тие радијални авении се вкрстуваше со периферниот автопат, која формираше свод во форма на виножито, во предградието на големиот град, се наоѓаше една општина, со своја самоуправа и независност од градот, а сепак таа се прихрануваше, како најоддалечен грозд на винова лоза, благо откачен од ластарот, што ја шмука својата хранлива материја од главното стебло до земјата.
„Невестата на доселеникот“
од Стојан Христов
(2010)