Пред тоа повисокиот тревар со тврди прсти му ги дигал клепките од очи и се веднел со шушкав здив над студените болки; сега и тој гледал кон волето на покојниот Дмитар-Пејко.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
„Имате ли писмо за мене?“ „Имам нешто друго“, мирно одговори Иван. „Можеме ли да разговараме?“ Олуците непрекинато плачеа од своите гладни утроби.
„Месечар“
од Славко Јаневски
(1959)
Челуста на неговата гладна утроба била отворена со исчекување, непрекинато ја голтал киселовината што надоаѓала од катниците.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)