Бледата светлина од ламбите на голите ѕидови им ги отстранува цртите и им ја изедначува бојата на лицето.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Многу стрмен е камениот гол ѕид на Котелската Кула и длабока е бездната. Колку траеше летот до дното?
„На пат со времето“
од Петре Наковски
(2010)
Во празната куќа на голите ѕидови им прилега само нож.
„Вардар“
од Анте Поповски
(1958)
- Ти реков, беше тоа жив дух, што и меѓу голите ѕидови би барал изненадување.
„Слово за змијата“
од Александар Прокопиев
(1992)