Јасно дека ова гледање е прилично наивно и значи одредена гетоизација на мејл- уметниците, сведувајќи ги на ниво на фанови на филмски ѕвезди или собирачи на сликички, доколку се инсистира на („демократската“) арбитрарност внатре мрежата, притоа исклучувајќи го светот надвор, на големите галерии, кустоси, уметничките списанија итн.
„МАРГИНА бр. 15-16“
(1995)
За Водичко, целта на критичката јавна уметност е „ниту задоволно самоприкажување, ниту пасивна соработка со големата галерија на градот, неговиот идеолошки театар и архитектонско-социјален систем.
„Простори на моќта“
од Зоран Попоски
(2009)
Градските центри се политички уметнички галерии“.
„Простори на моќта“
од Зоран Попоски
(2009)