Во секој случај големиот закон на нашето тогашно живеење беше добро да се знае кои се таткото и мајката и кои се синовите и ќерките.
„Крстот камбаната знамето“
од Мето Јовановски
(1990)
На крајот, трет градоначалник имаше толку мал раст, што не можеше да ги збере големите закони и од напор си умре.
„МАРГИНА бр. 29-31“
(1996)
Во друга околија, исто толку висок градоначалник страдаше од невообичаено голема кила.
„МАРГИНА бр. 29-31“
(1996)
...големиот закон на природноста наспроти квадрантите промислата наспроти оправдувањето лебедот наспроти кристалот крв слободна од телото се простира пред окото зад извикот таму каде чека твојата сребрена чевличка твојот заден траг... знаците од сонот или сонувачите како алтернативци ...отежната од змиските клопчиња гранките се веднат скоро до паднатите лисја зошто оттаму од живите шуми ме потсеќаш на своите боси стопала јас не сум лошиот родител ниту ти оставеното дете тие чудовишни црнобели слики се сосема предвидлива компензација за отсатноста сонот место допир декорот го бираме наизменично ноќва се моите змии шумите следната ноќ возењето во спротивна насока распарченото тело на асфалтот крваво што го љубиш осветлена во трикото на невина балерина потоа јас летот над градот по ехото на твојот глас па ти појадокот во природа со заборавените заеднички пријатели...
„Или“
од Александар Прокопиев
(1987)
Имаше толку мал раст, што не можеше да ги збере големите закони.
„МАРГИНА бр. 29-31“
(1996)
Иванов, статски советник, Никодим Осипович.
„МАРГИНА бр. 29-31“
(1996)