Во бистрата вода рибите се занимаваа со човечки игри: големите кленови ги прогонуваа кон вировите неопитните рипчиња и ги лапаа, и робуваа на невидената ненаситност, беа речни киклопи со едно око.
„Забранета одаја“
од Славко Јаневски
(1988)
Во бистрата вода рибите се занимаваа со човечки игри: големите кленови ги прогонеа кон вировите неопитните рипчиња и ги лапаа, ѝ робуваа на невидената ненаситност, беа речни киклопи со едно око.
„Кловнови и луѓе“
од Славко Јаневски
(1956)
Ги чував во едно вирче, ископано во песокот на брегот, но ловев и понатаму со надеж дека ќе фатам некој голем клен, некоја покрупна црна мренка.
„Добри мои, добар ден“
од Глигор Поповски
(1983)