голем (прид.) - кофа (имн.)

Туку ќе се развардеа луѓето околу себе, а од нив, од Јована Акиноски и од придружничката негова - ниту трага, си заминале.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Со неа, босоног, само на ниски налани, небричен, нечешлан, распавтан, преку целото лето акаше по ридиштата низ гората, во полето низ нивите и низ бавчите, и надвор од Потковицата, низ мртвиците и низ блатата; во една голема кофа собираше треви, цвеќиња, инсекти, гуштерици, жаби, птици, ситни животинки, и пак рано наесен, заедно со птиците прелетници, откако ќе присобереше нешто од приходите на Имотот, и тој ќе исчезнеше со госпоѓицата негова.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)