Нека остане незапишано така, како што останаа незапишани имињата на тие двајца кои ми замрзнаа во снегот на таа голема кривина пред превалот на Ќафасан...
„На пат со времето“
од Петре Наковски
(2010)
Горе, таму на Ќафасан, се појави нов облак и зад него друг и по него друг и чиниш врзани во сунџир, се спуштаа прудолу, по големите кривини...
„На пат со времето“
од Петре Наковски
(2010)
Седевме скупчени куп на своите рагозини, и со мислите трчавме зад камионите што не застанаа, ами одеа преугоре по тие големи кривини што се вртат до онаму високо - високо до под облаците...
„На пат со времето“
од Петре Наковски
(2010)