За ставот на еден човек кој, кога пишува реченица, мошне внимателно размислува, не за тоа која придавка да ја додаде, туку која да ја исфрли.
„МАРГИНА бр. 32-33“
(1996)
Беше тоа лекција за самото пишување, за ставот.
„МАРГИНА бр. 32-33“
(1996)
Подоцна тој падна во стапицата на користење една единствена придавка, на очигледен начин, за да го восхити читетелот, понекогаш претворајќи го делотворното средство во недостаток.
„МАРГИНА бр. 32-33“
(1996)
Армасот на Деспина за неа е една голема лекција која дефинитивно ќе направи ред во нејзиниот живот.
„Црна билка“
од Ташко Георгиевски
(2006)
Хулио Кортасар најдобро ја сосредоточува големината на тој долг: „Големата лекција на која нѐ научи Борхес“, рече Кортасар, „не беше лекција за темите, содржината или техниката.
„МАРГИНА бр. 32-33“
(1996)