голем (прид.) - оморика (имн.)

Клекна крај една голема оморика, под грмушки, токму како жив човек; се смири.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Зраци од сонце се пробиваа низ честарот.* Одеднаш посака да се испразни; токму таа ноќ претерано се беше напил крв; очевидно, делови од крвта понекогаш се издвојуваа низ лешинскиот полуизмет.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)