Но се мамев, горко се мамев, сè беше горко заплеткано во големата пајажина, најмалиот допир отстрана го задвижуваше целиот проклет систем пајажина.
„Атеистички музеј“
од Луан Старова
(1997)
Се прашав молкнејќи се низ големите пајажини: каде е тој рид, тој проклет рид што некое од децата го нарече Сентерлевиот?
„Големата вода“
од Живко Чинго
(1984)