голем (прид.) - печка (имн.)

Детската соба се загреваше со некаква голема печка на дрва, која со своето баботење ја засилуваше и така топлата и безбедна атмосфера внатре, во куќата, наспроти студот на улицата.
„Човекот со четири часовници“ од Александар Прокопиев (2003)
Снабдив дрва и ја активирав големата печка.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Пред него беше една средена собичка три на три метра, во едниот агол беше дрвеното самоделско  легло, во другиот гореше големата печка, над неа граот беше зоврен, до прозорецот беше масичката, а на ѕидот од дебели греди висеше неговата пушка, фенерчето и уште неколку листа хартија, од кои едно беше минатогодишен календар со ливчиња што се откинуваат секој ден, на кој стоеја сите ливчиња неоткинати.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)