голем (прид.) - спокојство (имн.)

Во својата итроштина жените биле обземени од чувство на победа.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Се ближел нивниот ден со кој ќе почне големото спокојство што во старите времиња се раѓало од медовина и расцутени макови.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Сигурно клинците пред зградата играа брканица.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
Љупчо тргна прв. Чекореше нечујно, како пантер.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
Со големо спокојство му се доближи на автото, миговно оперираше, откорнатиот амблем го мушна под маицата и сосем спокојно се врати кон нас.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
Еј, бисеру - Киев! Немирно си место!.. Но тоа е, впрочем, мечтаење, самрак, спомен...
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
Преку ден, во сјајната сончева светлина, во прекрасните паркови на падините владее големо спокојство.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
На таблата искривени цевки, парчиња од различни мерни прибори, скршен пропелер.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
Значи, падна во битката, од висина, незнаен пилот и легна во гробот во Мариинскиот парк. Во парковите владее големо спокојство. Во Царскиот, светла тишина. okno.mk 187
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)