голем (прид.) - школка (имн.)

Кога ќе останев сам, најчесто ја земав големата школка, сиот се вовлекував во неа, исчезнував во нејзиниот темен простор, за да слушам, да наслушувам, да патувам, да одгатнувам.
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)
Минаа години и јас заборавив на ќесето со разнобојните камчиња, на сувата корен- рака, на иконката, на школките, на големата школка низ која патував низ морето. По далгите.
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)
Заради големата школка, заради морето во неа, јас поначесто се преправав болен за да ме замијат, да ми го избркаат урокот, да ме благословат, да ме сожалат и да ми го остават ќесето со каменчињата и со школките.
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)