Имаше големи маргини на тишина по големите таткови читања.
„Патот на јагулите“
од Луан Старова
(2000)
Книгата, големата таткова книга, со сите книги во неа ми се виде како живо суштество кое сакаше да ми биде, како што некогаш замислувал Татко, штит пред смртта.
„Амбасади“
од Луан Старова
(2009)
Мораше, конечно, да се соочи со вистината дека, без големиот Татков занес, што го попречуваа други, без неговите силни илузии дека некаде ќе заминеме, како некогаш, по кружниот пат на јагулите, во потрага по некој друг пат на враќањето, ние го губевме еланот за опстојување, надежта...
„Тврдина од пепел“
од Луан Старова
(2002)
Го следев верно во животот големиот татков молк што ѝ да се случеше во земјата на нашите корени, во големиот лак на нашиот егзил.
„Атеистички музеј“
од Луан Старова
(1997)