градски (прид.) - гробишта (имн.)

- Кога некого го познаваш помалку и од една непреспана ноќ полесно е да му судиш но и да му простуваш - реков уверен дека на тој начин најдобро ја изразувам необврзаноста на веќе изречените претпоставки и судови.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Често гледаш во тие пролетни дни - излегува малата колона од интернатската врата, свива покрај градските гробишта и за малку ете ја во слободниот простор на полето.
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
Почитувачите на неговиот талент ќе можат да се простат од починатиот утре помеѓу 12 и 13 часот на градските гробишта.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Вниманието го заглавив на далечинскиот управувач кој, пак, беше веќе заглавил на Плоштад Македонија на кој беа преместени градските гробишта, и мноштво луѓе палеа свеќи за покојните.
„Ниска латентна револуција“ од Фросина Наумовска (2010)
Ме погледна зачудено Масим, синот на стрико Бојан, ја подотвори устата во чудо, ги ококори очите и прекорно ми рече: Какво писмо ти пратил татко, кога тој почина пред една година во Домот за старци во Катланово, го погребавме по сите обичаи на градските гробишта, му правевеме помен на четириесеттиот ден и парастос на годината од умирањето?
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)