грозен (прид.) - глас (имн.)

Седи на креветот потпрен со перницата на грбот и гледа низ прозорецот: надвор ноќта е темна, опустена без ѕвезди; затворена сама во себе; се оцртува по некое дрво во градината како оглоден скелет; допира грозен глас на петел како фатен за шија.
„Животраг“ од Јован Стрезовски (1995)
Има еден убав предел, о, откорници, Слушате ли што грозен глас се чуе?
„Љубопис“ од Анте Поповски (1980)