Грдан седна на гумениот душек, погледна во стутканата перница и се почеша по главата: Што сега?
„Синовски татковци“
од Димитар Солев
(2006)
Гумениот душек беше надвор, како и платнените креветчиња спружени среде оној карактеристичен мирис на блиското есенско согорување на билките.
„Синот“
од Србо Ивановски
(2006)
Иван спиеше на душекот. Тоа е најјасната слика што секогаш ќе ми излегува пред очи штом ќе си помислам за таа вечер.
„Синот“
од Србо Ивановски
(2006)