Тој никако не треба да се сфаќа како претставителен за целата геј-култура, а не го ни отсликува целиот опсег на субјективитетот на геј-мажите.
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)
Во секој случај, констелацијата на жанри, практики и вредности што ја опишав – целaта спрега на кампот, дивите, абјектноста, естетиката, играњето улоги, неавтентичноста и мелодрамата – претставува само една димензија од машката геј-култура и од машкиот геј-субјективитет.
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)
Што ако решев, наместо на Милдред Пирс, да се сосредоточам на онакви класици култни за гејовите какви што се некои филмови со Бети Дејвис: Језавела (Jezebel), Мрачна победа (Dark Victory), Писмото (The Letter), Лисичињата (The Little Foxes), Измама (Deception), На крстопат (Now, Voyager) и Сѐ за Ева (All about Eve)?
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)
Дури и најмала промена во тлоцртот на мојот проект ќе имаше далекосежни последици по исходната слика за машкото геј-постоење што се дава тука.
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)