Сестра Мира ме боцна многу внимателно, како во оние далечни времиња кога бев дете. Ниту колку болва да ме каснела.
„Клучарчиња“
од Бистрица Миркуловска
(1992)
Змија! Некои му поверувале на вториот видовник.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
Со каков восхит тој го слушаше и со каква жед го впиваше во себеси секој збор, кога овој расправаше приказни од далечни времиња. А тие крај немаа...
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
„А ти ако сакаш можеш да излезеш“, му реков. Влатко излезе.
„Клучарчиња“
од Бистрица Миркуловска
(1992)
Сега има само време за намнисување на изминатото време и време за да не се заборави далечното време. Тука сега има само сега.
„На пат со времето“
од Петре Наковски
(2010)
Јас, на пример, морав да кружам наоколу со месеци, а можеби и некоја година згора за да наидам на една од личностите што била заточена во безднава во далечните времиња на османлиското ропство по наредба на тогашниот скопски бег и кадија.
„Желките од рајската градина“
од Србо Ивановски
(2010)
Змијата им била и добрина и зло уште од далечни времиња.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)