ДИГИТАЛЕН РЕЧНИК НА МАКЕДОНСКИОТ ЈАЗИК

Се чинеше, Орде барем така си помислуваше понекогаш, а и сега кога нункото му кажа за нејзината љубов, - дека тоа заправо не се татко и ќерка, ами дека е тој некој силен и лош змев што ја грабнал неа, убава девојка од далечна земја, и сега веќе двата остареле во оваа куќа, загинала и неговата сила и нејзината убост.

Во далечните земји наидуваме на поглавицата Пламенче, за кога, меѓутоа, се испоставува дека е полициски доушник.

Не разбрав како дошле во оваа далечна земја.

Секој удар одѕиваше болно во срцето на тие мажи и татковци, браќа и пријатели што одеа во далечни земји.

Кога пристигна бродот во таа далечна земја Тој виде непознат народ поседнат на брегот И јадри ѕвезди на небото.

Слушаа луѓето и во чудо се прашуваа: Како, низ кои далги, низ кои витли, низ какви крточини талкал и стигнал во далечната земја нивниот бик.

Го праша Петре Ивана како до далечната земја се стигнува, по кој пат се оди, по која ѕвезда се вјаса кај своите во пуст Зеланд да довтаса.

Едно лето се пренесе глас дека во нашиот град ќе дојде умен и учен човек, уважен гостин од една далечна земја.

Гаврил, без никаков комплекс што неговото семејство доаѓа од една мала далечна земја, се гордееше со нас и гледаше да нѐ запознае со повеќе другари и другарки од пливањето, од факултетот по информатички науки, цимери од кампусот, од организацијата на интернационални студенти, со неговите професори, тренерите по пливање и многу други.

Селото го напаѓаа невидени роеви влакнести муви со страшни очи кога богзнае каков солен ветар го довеа од некоја далечна земја внукот на поојникот Осип Крстин, за толку години неизменетиот студеноок и молчалив Антуш Крстин.

Понекогаш ми се случуваше да го потиснам мојот копнеж по патувањата во странство, во тие далечни земји во кои никогаш не сум била, ама никогаш не можеше да ми се случи сосема да заборавам на тоа.

Желбата ќе се појавеше одненадеж, кога најмалку ја очекував и ќе ми ги однесеше сите мисли натаму, кон тие непознати земји и градови што ме очекуваат, а никако да ме дочекаат.

Си замислуваат патувања во далечни земји, без да треба да ја напуштиш сопствената дневна соба.

Карл е малечко момче. Му треба време да се навикне, дека таму, некаде далеку, во некоја далечна земја, има уште една мајка, за која првпат станува свесен...

Хана Минцер кај него ја сакаше неговата јудејска страст која ја потсетуваше на далечни земји и на егзотични мориња со сини и топли води над кои кричат галеби, наспроти студеното море и небо кај Данцинг во кое имаше челична боја и близу кое беше родена и таа, како и неколкуте генерации на нејзините германски предци.

Грдан беше збунет, збунет до исплашеност, како што не бил збунет на ниеден испит, па безглаво по ветер отидоа сите нивни дотогашни разговори за прочитани книги и за книги што треба да бидат прочитани, за посетени градови и што чекаат да бидат посетени, за далечни земји и земји во кои би сакале да живеат.

Не отидовме таму, а толку многу сакавме да ги најдеме нашите први детски траги оставени на туѓа земја, уште еднаш да стапнеме на истото место од каде зачекоривме по патот што не однесе во далечни земји, а толку многу тоа си го прижелкувавме, зашто од тука почна нашиот растур по светот.

Сфатив дека со молкот и немата загледаност во просторот пред себе си го раскажуваа заеднички изминатиот пат – патот на големите мечти и надежи, патот на изгубената младост во тешките, нерамни и крвави битки, во долгите ноќни маршеви, во студените бункери и земјанки, во болниците и под небото на далечни земји; долг пат што сега е претворен во рој од спомени кои како мониста се нижат на свилен конец.

Луѓето од далечната земја веројатно немале слушнато за нашиот Господ. Уште помалку за неговите вистини.

Беше пријатно, така во несреќа, да се мисли на далечната земја и на раштрканото село Жепа, каде што во секоја куќа има приказна за неговата слава и за успехот во Цариград, а каде што никој не ја познава опачината и не ја насетува славата ниту цената со која се добива успехот.

Му рекоа дека има уште четири куќи од Штекиќи и дека се најимотните во селото, но дека и селото и сиот тој крај осиромашиле, дека џамијата им пропаднала и изгорела, чешмата пресушила; а најлошо им е тоа што немаат мост на Жепа.

Тој ѝ кажуваше приказни за далечни земји.

Најпосле ѝ рече дека пуштил корени во Буенос Аирес и дека дошол во стариот крај на одмор.