далечен (прид.) - свет (имн.)

Во приквечерините, кога предметите проговоруваат, во салонот на блескавото сивило, слушам љубовни пораки од далечните светови, распознавајќи по некој слог.
„Слово за змијата“ од Александар Прокопиев (1992)
Ова се луѓе од некој далечен свет, од одредена планета и имаат точно одредени очи, точно одредени уши, одат со нозете на точно одреден начин и носат оружје и размислуваат и се борат, и имаат точно одредени срца и секакви други органи, точно така како што уште многу одамна беше утврдено.
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)
И враќајќи се од бескрајната празнина гореше од недореченост, затворајќи го погледот - накратко сосем мртва, бранувајќи го воздухот со прстите, несигурно како дете ја донираше својата кревка појава од надвор, непознат облик на работ од умот, исцрпена од силните претчувства за далечните светови во кои нема пристап, ограничена од ноќта, тажна, вознемирена и исплашена заради неочекуваноста на поривот.
„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)
Но, останав верен на неговите илузии, го множев хаосот на неговите книги, без да ја откријам неговата моќ на катарзичното читање, на распоредот на книгите, со кои како низ скалила стигнуваше до далечните светови, некои блиски, други далечни, но и до трансцедентните.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Ги спрегна и ги спотна низ најнепознатите предели на далечниот свет.
„Авантурите на Дедо Мраз“ од Ристо Давчевски (1997)
Во самраците, детето на своите другарчиња, поседнати на широката мермерна основа на Споменикот, им шепотеше за гусарите, пигмејците, чудовиштето од Лох Нес, за пустинските карвани и за слична тајновити вистини, кои, претчувствуваше, постојат само во оние многу далечни светови, од каде сигурно потекнуваше и Тој.
„Слово за змијата“ од Александар Прокопиев (1992)