Беа две огромни скоро валчесто исплетени рачишта на кои и на крајниот член на дебелите прсти стоеше по една киска влакна, а обете имаа по еден набабрен зрел грозд дамари на наддланката.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
Липањето на виолината под дебелите прсти на писарот стана непотребно и глупаво.
„Улица“
од Славко Јаневски
(1951)
Откако го вапца и го исуши, со црвен конец платното го опточи од сите страни колку два дебели прсти во ширина.
„Крстот камбаната знамето“
од Мето Јовановски
(1990)
Наеднаш нешто ми ги затвора очите, некои дебели прсти ми го покрија лицето.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
И татко ми, сиот полн со гордост, бидејќи толку богато ја снабдил трпезата и за овој Божиќ, а можеби мислеше дека е побогата од било која измината година, судејќи по бројот на гостите што беа собрани кај нас, го дофати со дебелите прсти, најголемиот нож што го имавме дома и ја финишираше постапката околу черечењето на беспомошното јагненце, кое за среќа не беше сведок на настаните.
„Вител во Витлеем“
од Марта Маркоска
(2010)