Таа инсталација е значајна и на симболно ниво, бидејќи задржувањето на окото (погледот) во рака ја имплицира парадигмата на денешниот вистинскиот господар, кој има моќ, бидејќи моќ има пред сè оној што е сопственик на погледот, кој што просудува за тоа што смее во сликата а што не.
„МАРГИНА бр. 15-16“
(1995)
Во таа смисла инсталацијата Поглед со рака се обидува да загосподари над видното и воедно го ограничува, бидејќи како-божем-сопственикот на погледот може во тој пример да манипулира уште само со веќе создадениот, дефиниран програм.
„МАРГИНА бр. 15-16“
(1995)