длабок (прид.) - почит (имн.)

Кога едно утро, не беа изминале ни две години од раѓањето на синот на Иван Степанович, малиот Алексеј, во оваа иста соба втрчува задишана Рајна и речиси паѓа на креветов.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
И нека е само поради таа нејасна радост на која не можеме да ѝ ги видиме очите, Иван Степанович ја заслужува нашата длабока почит и благодарност“.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Постоја доживувајќи длабока почит за саканиот и почитуван татко и потем се наведна, го бакна в чело и седна крај него да бдее. (Март 1984)
„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)