А вториот одговор треба да се побара во фактот дека офицерот му остави добар впечаток.
„Желките од рајската градина“
од Србо Ивановски
(2010)
Ја загубив желбата да ги запознавам, со насмеано тресирака климање да им го изустувам моето крстено име (го паметат дури по второто извикување), да ги придобивам со своите добри особини, со настраноста на општокултурноста, да ги гаѓам со моето смртоусно оружје – зборот, да ликувам збунувајќи ги со инаквоста, да им го изнудувам овој-не-е-нормален коментарот, да го собирам ѓубрето од добрите впечатоци што тие зад себе ги оставаат.
„Зошто мене ваков џигер“
од Јовица Ивановски
(1994)
Таа ги послужи ракија, а Пискулиев отпи само половина чаша, што очевидно остави добар впечаток на стариот.
„Послание“
од Блаже Конески
(2008)