добар (прид.) - сон (имн.)

Човекот се среќава со сопственото стареење секое утро, во огледалото, но не го забележува, токму зашто е секојдневното (освен ако не бил буден или напиен претходната ноќ, па и тогаш знае дека подочниците ќе поминат со првиот добар сон).
„Човекот со четири часовници“ од Александар Прокопиев (2003)
Ако секогаш бев имал добар сон никогаш не ќе имав напишано ниту еден ред.
„МАРГИНА бр. 19-20“ (1995)
„Џуџето Муртко“ – си дофрлаше секое утро во огледалото иако ѝ беа доволни само три часа добар сон, весело да запретка во постелата, дури и кога утрото е студено како зимска ноќ.
„Слово за змијата“ од Александар Прокопиев (1992)
Добриот сон пак се јавуваше, желбата за слобода и Сентерлевиот рид ништо не можеше да ја уништи во нашите малечки срца.
„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)
Надица?... – по куса пауза басот од другата страна се оддалечи: Allo? Est-ce que c`est la maison de Nadica?
„Човекот со четири часовници“ од Александар Прокопиев (2003)
Во тие нерадосни денови се изгуби и гласот на Големата вода, сѐ се испусти, добриот сон некаде неповратно излета.
„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)