Чана молчи, ја стиска болката во себе и одвреме-навреме погледнува во трите главички што се стиснале врз сламарникот на дрвениот одар каде што спиеја со баба им.
„Црна билка“
од Ташко Георгиевски
(2006)
Митро мори еве ти гу во дејтту, ки са врнам ушче во п’т! вјасаничкум замина и не помина многу време, туку еве ти ја со дрвениот одар и сламарникот, го смести на северната страна, со грбот кон Вардар. Ете, вели, се имме нова кујќа!
„Црна билка“
од Ташко Георгиевски
(2006)